Roleplay Sherlock Shitsuji

"Wat heb ik nouweer gedaan?" Vroeg Ronald vanwege Charlie's boze blik.

Alex liep tevreden de winkel uit en zuchtte gelukzalig. Er waren geen mooiere dingen in het leven dan schoenen.. nouja.. geen mooiere spullen dan.

"Niks" mompelde Charlie. Hij rekte zich uit en plofte op de bank. "Niets waar jij iets kan doen."

TIMESKIP
"Een maand. Het heeft haar een maand gekost" mompelde Alan binnensmonds terwijl hij richting Eric, Ronald en Grell racede. "Guys, guys!" Hij botste tegen Eric.
"Al', wat is er, waarom heb je zo'n haast?" vroeg Eric fronsend. Alan zwaaide met de blaadjes in zijn hand.
"Een brief!"
"Dus?" Alan zuchtte en zei;
"Ik citeer uit de brief; 'Hello guys. Het spijt me. Ik weet dat ik fout zat. Fout om zomaar weg te gaan, me te laten overplaatsen. Ik voel me heel slecht; ik slaap nauwelijks door nachtmerries, ik word gek van Frankrijk. Ik had gehoopt de herinneringen tegen te houden door niet naar Parijs, maar naar Marseille te gaan. Ik weet niet waarom ik uberhaupt voor Frankrijk koos.
Ik weet dat ik langzaam gek word. Gestoord, mentaal gestoord, deranged, disturbed, insane. Ik ben paranoia. Vlak toen ik hier kwam en mijn naam noemde, werd er mij verteld dat er naar me gevraagd, door een vrouw die nogal razend leek. Ik weet niet wie ze is. Als ze naar Londen komt, vertel niets over mij.
Ik weet dat deze brief spontaan lijkt, maar ik word gek. Ik moet hier weg.

Ik hoop dat ik gauw weer naar Londen kan,
C."
"Niets over haar ruzie met Alex?" zei Eric peinsend.
"Ze schreef me dat ze ook een soortgelijke brief naar Phantomhive Estate gestuurd heeft" zei Alan. "Er moet iets gebeurd zijn."

"Eigen schuld, dikke bult. Veel was er niet om weg te kwijnen." "Grell!" Zei Ronald. "ZIJ ging weg! En zij weet ook dat dat fout was. Ze verliet ons, ging bewust naar een land dat ze haat, en nu verwacht mevrouw medelijden. Ik peins er niet over!!! En als je ook maar een beetje brein hebt, jij ook niet." Grell was kwaad, ze was zomaar weg gegaan, en had hem, voor zijn gevoel, gedumpt als vriend. Een zielig papiertje ging echt niet helpen. "Ze is te laat." Zei Grell.

"Ik vond het dapper" zei Alan. "Ze was doodsbang, Grell. Daarbij komt dat ze het gevoel had dat jullie haar haatten. Ik vond het opmerkelijk dat ondanks jullie opmerkingen je niet uit Lingersheen Manor gegooid heeft." Hij vouwde zijn armen voor zijn borst.
"Hoe weet je dat, Alan?" vroeg Eric.
"Omdat ik de enige was die met haar praatte" zei Alan. "Grell, je reactie was precies de reden dat ze vluchtte."

"Ik heb één keer gezegd dat ze iets stoms had gedaan. Dan ben je wel erg snel op je teentjes getrapt, als je DAAR bang van wordt." Zei Grell. "En zoals altijd, overdrijft ze. Ze zei dat ze zichzelf wilde bewijzen. Dat ze wilde laten zien hoe goed ze wel niet was. Maar ze gedraagt zich nu al heel lang als een klein kind. Ik zie niet wat daar dapper aan is. En je kan wel blijven zeggen dat ze het zo moeilijk heeft en dat ze normaal doet, maar het is niet zo! Ze maakt het zelf alleen maar moeilijk en als ze gewoon haar trots opzij had gezet, en sorry had gezegd. Had ze misschien wel een excuus terug gekregen en begrip, en zat ze nu niet zielig te jammeren in Frankrijk." "Over wie heb je het nu?" "Chelsea." "Ja, duhh, nee, tegen over wie?" "De demonen, waarvan zij zegt dat ze er voor zorgen dat zij moet overcompenseren. Wat natuurlijk helemaal nergens op slaat." Zei Grell. "Aha.. ja, daar heb je wel een beetje gelijk in. Want ik vind in tegen stelling tot jou, wel dat ze het moeilijk heeft. Maar inderdaad, het is haar eigen schuld. Neemt niet weg dat je minder bot moet doen." "Ohw, bother. Alsof ze zich nog iets van mij aan zou trekken. Ze praat alleen nog maar met personen met de A.. oeps nouja, mannen met de A dan." "Nou.." "Dat is geen man, die is voor eeuwig 15." "Tja.. als je het zo bekijkt"

Alan zuchtte. "Grell, je moet je proberen in te leven. Daar heb je welgeteld nog vijf maanden voor."
"Vijf maanden?" vroeg Eric.
"Je weet toch dat een overplaatsing minimaal zes maanden duurt, tenzij er weer allemaal problemen zijn" zei Alan. Hij dacht even na. "Maak er maar een week van, in dat geval. Ik heb gehoord dat er veel problemen zijn. Ze schreef zelfs dat iemand haar een blauw oog probeerde te slaan, toen ze vertelde dat ze met ons, -Ronald eigenlijk-, gewerkt heeft. Iemand die probeerde een rekening te vereffenen" zei Alan terwijl hij Ronald aankeek. Ondertussen had Eric respect voor Alan, hoe die zo kalm kon blijven. Hij had zeker al iemand verrot geslagen.

Charlie lag op een bankje ergens in Phantomhive Manor. Hij verveelde zich thuis en Andrew zat op zijn nek, omdat hij niets wilde eten.

-boekje-

"Wat nu te doen is..." mompelde Chelsea. Ze sloot haar ogen even en dacht na. "Aan mij. Die keuze is aan mij. Ze keek op en haalde diep adem. "Het spijt me." Ze beet op haar lip en keek weg terwijl ze na dacht.
"Excuses aanvaard. Soms zou ik ook eens willen vluchten voor Grell" zei Eric met een knipoog naar Grell. Alan knikte en glimlachte. Chelsea glimlachte terug en Eric fronsde voor een 'split second'. Hij had het gevoel dat hij buiten iets gelaten werd en hij vond het gevoel niet prettig. Hij keek Alan vragend aan, die 'nee' schudde. Hij zuchtte.

"Au!" Riep Grell. ""Wat?" Zei Ronald. "Ik beet op mn tong." Zei Grell. "Ai.." Zei Ronald grinnikend.


What were Lex and Chibi doing??

"Silly" zei Chelsea. "Ik weet dat het niets goed maakt, maar ik heb toch cadeautjes" zei ze. Ze haalde de tas van onder de tafel. "Hier voor Grell" zei ze terwijl ze een grote rode doos -met daarin een rode hoed, laatste mode uit Parijs (lol)- op tafel zette, gevolgd door een langere, slanke doos. "Alan" zei ze. Ze pakte een klein doosje voor Ronald, met een nieuw horloge, en een ketting met een Gallisch patroon voor Eric wat ze in een klein doosje gestopt had. "Open up."

(Ciel was paniek aan het doen vanwege de zwangerschap van Lex.)

Grell slaakte een kreetje. "Chelsea.." Zei hij zachtjes. Vervolgens vloog hij zowat over de tafel heen en omgelsde haar. "DANKJE DANKJE DANKJE!!!!!!!"

"Gaat het?" Vroeg Alex.

"Ugh" antwoordde Chelsea naar (onnodige) lucht happend. "'t is maar een cadeau, ik moest toch door Parijs heen" zei ze terwijl ze zich uit zijn greep ontworstelde. "Weet je hoe veel moeite ik voor Eric moest doen? Of voor Ronald?" zei ze terwijl Alan zijn cadeau open maakte; een fles Franse wijn. Eric hing de ketting om.
"Sexy" zei Alan. Eric grijnsde.

"Ja" zei Ciel nadekened. "We moeten een dokter inhuren, of contracteren...."

"Ja.. dat lijkt me wel verstandig.."Waar, wie, welke?

Ronald maakte zijn cadeau open. "Dankje Chelsea!" Zei hij vrolijk. "k denk ook namens Will... nu kom ik misschien iets minder vaak te laat." Zei hij lachend en hij krabde zich op zijn hoofd. "Ik betwijfel het." Zei Grell grlimlachend.

"Die van honderd jaar geleden van ene Lucielle kreeg heeft toch ook nooit geholpen?" zei Eric. Chelsea klokte haar glas naar beneden. Ze glimlachte even voordat ze het volgende item uit haar tas haalde en naar Grell schoof. Het was een schets van ongeveer honderd jaar geleden, voor een vrouw op een railing van een balkon, met lang blond haar. Het was dezelfde die ze ongeveer honderd jaar geleden aan de Undertaker had laten zien.
"Is dit haar?" vroeg ze zachtjes. "Ik realiseerde het me pas een half uur later dat de naam bekend klonk, maar honderd jaar is veel om te onthouden. Ik heb moeten spitten op zolder, maar ik denk dat het een van de vijfhonderd is..."
"Vijf...honderd?" vroeg Alan verbaasd.
"Ik denk het" mompelde ze. "Ik had misschien naar de pyschiater moeten gaan.." Ze haalde diep adem. "Ik ging zo ongeveer honderd jaar geleden naar de Undertaker en liet hem een dergelijke schets zien. Hij vertelde me dat ze Ethel Paloma heette, en na een ziekte naar de Welsh Branch werd overgeplaasd." Daarna zong ze zachtjes mee met een nummer dat gespeeld werd. "For every seed holds a flower, waiting for the rain to come. Coz these are the shadowlands, and I am just a shadowman...try to love you, oh oh oh, how to love you."

"Ik weet het niet` zei Ciel. `Ik laat Sebastian wel zoeken.`

"Moet Maria het niet doen.. omdat jij zo druk bezig bent met Funtom Company?" Vroeg Alex, ze voelde zich een beetje schuldig dat ze zoveel beslag op zijn tijd legde...

"Die was niet zo mooi als deze." Zei Ronald. "Daarbij.. sinds ik vader ben, ben ik wat verantwoordelijker geworden." "Maak daar maar 'iets' van. Vader of niet, je blijft Ronald." Zei Grell. "Tssssssss."
Grell bekeek de schets. "Jep, dat is de vrouw die naar je vroeg. No doubt."

(Zo oud is 500 jaar niet hoor )

(Vijfhonderd tekeningen, honderd jaar om te onthouden van toen naar nu xD )
Alan lachte zachtjes. "Verantwoordelijker, maar niet meer punctueel" zei hij glimlachend. Chelsea schudde haar hoofd en blikte op de tekening voor ze hem weer wegstopte.
"Veel heb ik er niet aan. We zijn niet toegestaan in haar CR te kijken" mompelde ze terwijl ze achteroverleunde. Er kwam een ober langs die lege flesjes bier ophaalde.
"Willen jullie nog wat te drinken?"
"Ik wil graag nog een scotch" zei Chelsea.
"Ik wil nog een biertje, en jij Ronald?" zei Eric. Alan schonk nog wat wijn in uit de fles die op tafel stond.

"Is dat niet te stressvol voor jou?" wierp Ciel tegen. "Ik heb genoeg tijd buiten de company om, Alex" zei hij. "Ik heb geen gezondheidsrisico's waar jij die wel heb."

“Een droge Martini graag.” Zei Ronald. “Of nee, wacht. Doe maar drie delen Gordon’s, één deel wodka en een half deel Kina Lillet. Dan goed schudden tot het ijskoud is en als laatste een schilletje citroen er in. Oké?” Grell lachte en schonk ook nog wat wijn in. “Shaken, not stirred.” Zei hij.

“Nee, ik vraag het toch aan Maria, ik krijg er geen stress van als zij het doet. En het gaat maar om een dokters afspraak, niet om het beklimmen van The Clock Tower. Je mag wel mee, dat zou ik heel leuk vinden.” Zei Alex glimlachend. “Maar ik wil je zaken niet in de weg staan…”

"Maria kan toch geen contract aan gaan?" zei Ciel droog. "Maar ik ga graag mee, ik schuif graag mijn zaken voor jou opzij."

"Moeten we je nu voortaan James gaan noemen?" zei Eric. De ober ging weg om de drankjes klaar te maken. Toen werd Chelsea gebeld. Ze nam op. "Hi Owl. Wait, what? Yes, give me Andrew. Andrew, ce qui s'est passé? Parlez plus lentement. Quoi? Pouvez-vous prendre une photo?" Chelsea leek geschokt en keek op de display van haar telefoon. Ze fronsde en kneep in de telefoon, zo hard dat haar knokkels wit werden. "Je vois. Je vais tuer ici peinard. Pas d'odeur, hmm ... je devrais demander au Renard de m'aider. Non, je ne peux pas demander au Loup. En outre, le Renard, mais doit une faveur parce que mon de l'affaire Joshua Henford. Restez là, je veux en venir. Non, je n'ai pas. Non, je appeler un taxi. Bonjour." Ze deed de telefoon weg en keek duister.
"Het ziet eruit dat ik jullie voortijdig verlaat." Ze stond op. "Fijne avond nog."

(Vertaling (lijkt me wel zo prettig); "Andrew, wat is er gebeurd? Praat langzamer. Wat!? Kan je een foto ervan nemen? Ik zie het. Ik ga haar langzaam vermoorden. Geen geur te vinden? Ik moet het de Vos vragen. Nee, ik kan de Wolf niet vraag. Besides, ik heb nog een gunst te goed van de Vos, voor de Joshua Henford case. Blijf daar, ik kom eraan. Nee, dat heb ik niet. Nee, ik bel een taxi. Goedendag." Wees niet boos, dit is allemaal om het tot een goed einde te brengen en Ethel te killen ;D)

Alex zoende Ciel op zijn wang. "Goed dan, als je het zelf wilt." Zei ze glimlachend.

"Wat was dat?" Vroeg Ronald. "Volgens mij wil ze een geurende foto vermoorden.." Zei Grell. "Aha.. juist..."

"Ik regel het voor morgen. Heb je al ideenen voor namen?"

"Wat ik er van begreep" zei Alan, "is dat er iets gebeurd is."
"Goh, briljant" zei Eric droog. Alan keek hem giftig aan.
"Houd je mond, Eric. Ze kan het de wolf niet vragen, maar gaat dat aan de vos doen. En ze neemt een taxi, want ze heeft iets niet. Weet iemand van jullie waar ze het over heeft?"
"Geen idee. Zouden we haar moeten volgen?"

"Nee hoor, die heeft wel iets anders aan zijn hoofd." Zei Ronald. "O.. hoe weet jij dat dan?" "Ik heb gewoon contact gehouden met de peetmoeder van mijn kinderen hoor." "Wat dan?" "Ik weet n iet of het aan mij is dat te vertellen.."

"Hmm.. ik heb er wel een beetje over na gedacht. Ik ben niet echt van de exotische namen. Dus ik dacht aan, Helena.. roep naam Helen. Andere namen heb ik nog niet voor een meisje. En voor een jongen iets als.. James, Daniel of Thomas, maar Charles vind ik de mooiste."

Ciel glimlachte en wilde wat zeggen toen Chelsea binnenstormde.
"Sorry, my lord, maar ze wilde niet stoppen" zei Sebastian. Chelsea vouwde haar armen over elkaar en keek Ciel, en alleen Ciel, aan.
"Ik heb je hulp nodig."
"Waarom denk je dat ik je zal helpen? Je beledigd Alex, je stormt zomaar me huis binnen."
"Joshua Henford. Besides gaat dit niet om mij" antwoordde ze. Ciel snoof.

"Demonen?" vroeg Alan scherp. "Heeft ze het over de demonen?"
Ondertussen was Owl wanhopig aan het proberen Grell te bellen.

"Ik regel het wel." Fluisterde Alex tegen Ciel. "Jij hebt duidelijk dus wel belangrijkere zaken." Ze kuste hem op zijn wang en ging weg.

(En NEE, mevrouw 'Ik kan alles' kan het dit keer niet horen. Op straffe des doods Kitt. Dus gebruik je fantasie maar met wat je denkt wat ze zegt. Wordt vast irrationeel...)

"Ken jij nog andere vossen waar Chelsea contact mee heeft?" Vroeg Grell. "Maar ik wil nog steeds weten wat er dan zo belangrijk is!" "Het gaat je niets aan." Zei Ronald. "Het is in ieder geval niet aan mij om het te vertellen."

"Alex, wacht!" riep Ciel. Hij draaide zich ijzig om naar Chelsea. "Je kan geen hulp van mijn verwachten, ook al heb je me toen geholpen." Chelsea beantwoordde zijn woorden met een nog killere lach.
"Wie was het ook al weer die zei dat hij een man van zijn woord was?" Ze draaide zich om en liep naar buiten, de taxi weer in. Toen de taxi wegreee belde ze Grell.

"Geen idee. Ik heb me nooit in hun totemdieren verdiept. Ik weet alleen die van Charleston" zei Alan.
"Dan moet je het ons ook niet vertellen dat er wat is, Ronald" zei Eric. De drankjes werden gebracht. "Wat doen we nu met die scotch?"

"Ik zei alleen dat ik dacht dat hij haar niet ging helpen. Grell vroeg door." "Nouja zeg ik- wacht even." Hij nam zijn mobiel op. "Hallo, zonnetje, nog mensen aan het huilen gemaakt?" Vroeg hij met een glimlach.

Alex stond stil en draaide zich om. "Ja?"

"Jij denkt echt dat ik dat voor de lol doe?" zei Chelsea. "However, wat heeft Ethel Paloma precies gezegd? Heeft ze een woord laten vallen over het ontvoeren, martelen en vermoorden van demonen?"
"Zet hem op speaker!" fluisterde Eric.

"Ik vind Charles een geweldige naam" zei hij terwijl hij naar haar toe liep. "Wilde je ook nog tweede namen?"