Sherlock Shitsuji {Anti-zomerstop-versie}

Het regende al de hele dag. Alles was nat, en het hield maar niet op. Ieder zou de regen onthouden, deze nacht.

Chelsea Lingersheen zou hem onthouden vanwege het kalmerende geluid, gecombineerd met het knapperende haardvuur. Ze zat aan haar bureau in haar en Alois' kamers. De gordijnen waren gesloten, maar ze hoorde het tikken van de regen op de ramen. In plaats van te oefenen met Andrew, was ze papierwerk aan het doen. De regen was een hindernis geweest tijdens haar werk, en ze was doorweekt thuisgekomen. Ze snapte nu waarom Will het geluid van een vulpen op papier kalmerend vond. Plots legte ze de pen neer en haar handen op het bureau. Er knaagte iets aan haar, een gevoel van naderend onheil.
"Wil je me iets beloven?" zei ze zacht tegen Alois. Ze wilde nog wat zeggen, maar verstarde een seconde voordat...

Drake Trancy-Lingersheen zou hem onthouden omdat hij een half uur op Privet Drive gestaan had, starend naar de verlichte ramen van nummer zes. Hij wist dat Will en Emma thuis waren; hij had hen allebei binnen zien komen. Hij wist wat hij fout had gedaan. Hij had die meisje gewoon verwoest; hij had een van de belangerijkste delen van de ziel gestolen. Hun herrineringen. Hij beet op zijn lip en haastte zich naar nummer zes en klopte op de deur. Hij moest zijn geweten zuiveren... Hij haalde diep adem, hopend dat het Will zelf was die de deur open deed.

Esmeralda 'Meri' Trancy-Lingersheen blikte af en toe uit het raam. Zij en Grell waren bezig met een romantische film marathon. Maar Meri wist wat Drake van plan was. Ze zou zich later de regen herrineren omdat ze niks zag door de regen, behalve wat van de lichtjes uit de tuin. Ze kon zich slecht focussen. Ze beet op haar lip.

Maar Charlie maakte de regen mee. Hij was naar buiten gegaan om wat appels te plukken, en Owl was hem gevolgd. De twee waren aan het dollen, met Charlie die Owl als Owl volgde. Charlie lachte en plukte ondertussen een appel.
"Owl? Waar ben je?" riep hij. Zijn enige antwoord was de kreet van een banshee, weergalmend tussen de bomen. De kreet ging door merg een been en reikte zelf zij die aanwezig in het huis waren. Charlie verbleekte en haastte zich het huis binnen. Hij pakte zijn mobiel en belde wanhopig Nike.

Banshee zijn wezens die een kreet geven als de dood van iemand van een Banshee familie (een familie die connecties heeft met een Banshee) naderd. Owl is misschien een afstammeling van een Banshee, maar zeker geen mens.

De regen was ondragelijk. Het was het enige dat op dit moment tussen haar en de daken van London ,waar ze zich zo thuis voelde, stond.
''Ohmagawd Ohmagawd Ohmagawd Ch-'' Nike's telefoon rinkelde en na een tijdje gestoied te hebben met het stomme ding wist ze op 'answer'te drukken. '''Ello? Nike Wallace, at yer servic-''Begon ze.

Emma staarde nietsziend uit het raam, de muziek die uit haar iPod kwam was al een tijdje naar ergens achter in haar bewustzijn verdrongen. Ze hield normaalgesproken van regen, maar vandaag had het het iets onheilspellends.

"Zeg me alsje alsje alsjeblieft dat je informatie heb over Annafeloz?" zei Charlie trillend. Als demon was hij nauwelijks bang, maar er was iets wat hem van zijn stuk had gebracht. Andrew bekeek hem vanuit de schaduwen.

Drake klopte op de deur, dit maal luider. Hij voelde de regen zijn rug geselen terwijl hij de deurbel vond en aanbelde.

Emma schrok op van het schrille geluid van de bel en stond op. Lopend naar de deur kreeg ze een vervelend, onbeschrijfelijk gevoel. Ze opende de deur.

''N-nou, nu je het zegt, ja. H-hoezo?''Vroeg ze voorzichtig.

"Zeg me dat het goed nieuws is" zei Charlie smekend. "Zeg me dat ze in de buurt is..."

Drake beet op zijn lip. 'Just my luck' dacht hij. Emma. Hij haalde diep adem en zei zo casual mogelijk;
"Hi Gemm, is je oom er ook?"

"Nou, eigenlijk wel... Hoezo?! Ik wilde je eerlijk gezegd net bellen." Zei Nike.



"D-Drake? Alles goed?"Vroeg Em voorzichtig, en vervolgde toen ze zich realiseerde dat hij nog steeds buiten, in de regen, stond:"Kom, kom, binnen! Erm, ja hij is er, za-" ze stopte plotseling, nadat ze de uitdrukking op Drake's gezicht had. "Wat heb je gedaan?"

"Er is iets gebeurd met Owl. En het is allemaal mijn schuld." Charlie's stem brak. Hij werd overspoeld door een golf van zelfhaat en kneep zijn arm bijna fijn.

Drake verstrakte. Nu wist hij wat zijn zus bedoelde met 'als een open boek' en fronste. "Zou ik met hem kunnen praten?" vroeg hij zacht, wegkijkend.

"Rustig, C. ik kom er aan." Zei Nike waarna ze ophing.

Emma 'raised a brow' en zei."Tuurlijk, kom binnen." En toen:"Wiiiiiiil!!!!!!! Drake is er!"

Will schrok op en schudde zn hoofd. "Stuur m maar naar boven, Emma." Zei hij onverschillig terwijl hij de stapel papieren weglegde.

Charlie smeet zijn mobiel tegen de deur, en Andrew ving hem op voor hij op de grond viel. De spanning was om te snijden; geen van de twee wilde ze zeggen dat hij dacht, maar allebei dachten ze hetzelfde.

Drake knikte en liep naar boven. Hij haalde diep adem. "Schouders naar achter, rug recht, zoals het een erfgenaam van het huis Trancy-Lingersheen betaamt" zei hij. Voor de een of andere reden was hij nu toch blij met Andrew's etiquette lessen. Hij klopte op de deur.

"Binnen." Zei Will.

Nike was al aangekomen en klopte op de deur.

Drake kwam binnen en sloot de deur achter zich. Hij was hier nog nooit geweest en keek naar alles -behalve Will.

Charlie trok de deur open. "Thank goodness, je bent er!"

Nina was samen met de band aan het repeteren.

"Dat hangt er vanaf wat." Zei Alois kalm, die geen onheil voelde.

"Wat.was.dat?" vroeg Meri bezorgd. Ze sprong op en was op zoek naar iets om zich mee te verdedigen. Ze kwam niet verder dan een vergulde kandelaar.

Chelsea luisterde aandachtig voor ze opstond en haar deathscythe van de muur afgritste. "Wat er ook gebeurd, neem geen wraak als ik sterf." Met die woorden liep ze de kamer uit, klaar om wat haar familie ook bedreigde, het volledig tot moes te hakken.

"Dacht het dus niet..." Mompelde Alois, die eigenwijs achter Chelsea aan ging.

Chelsea nam de korte weg de trap af; via de balustrade op de grond. Daar vond ze Charlie.
"Wat is er?" vroeg ze terwijl ze fronste. Ze merkte op dat hij in een staat van shock verkeerde.
"Buiten is er.."
"Kage, m'lady" zei Andrew. Chelsea beet op de binnenkant van haar wang. Ze twijfelde tussen haar opties.

(SHOCK!!! WOOOOOOWWWW So.. what the G do I do now???)

((Grel could reply2Meri?))

"w-w-wat?" Vroeg Grell verward.

"Ik hoorde wat e-" Op dat moment liet Meri de vergulde kandelaar op haar voet vallen en gaf ze een kreet. Ze sprong op haar goede voet op en neer en vloekte.

"T-t-t-t, dat zijn geen woorden voor een Lady." Zei Grell.

Het kon Meri weinig anders schelen terwijl ze op een tafel leunde. Ze kneep haar ogen dicht tegen de tranen en beet op haar lip. Ze had het duistere vermoeden dat haar voet wellicht gebroken was. Ze zette haar voet neer en verplaatste haar gewicht erop, voordat ze weer een kreet gaf.

Nike stond achter Charlie en wachtte gespannen af.


"Ah, Drake...Kom binnen.''Zei Will zonder van z'n papierwerk op te kijken.

"Heb je informatie?" vroeg Charlie.

"Ehm. Ik wou even wat melden...maman vertelde over die meisjes, met die half-verdwenen cinematic records" zei Drake schaapachtig. "En ik denk dat ik..-" Hij was even stil, haalde diep adem. "Hetismijnschuld."

''J-ja...M-maar? Wat is er a-aan de hand?''Vroeg Nike voorzichtig..

De papieren die Will vast had, glipten uit z'n hand en hij keek meteen op.
Voor een halve sevonde was z'n blik bezorgd en angstig maar dit maskeerde hij snel en richte zich tot Drake.
''Ah...en? Verklaar jezelf nader.''Demande hij.