SHERSHI RENAISSANCE

The new start of Sherlockshitsuji

Ze zat in de dure club, om zich heen kijkend van boven haar theekopje. Ze had hier niet naar toe gewild, maar ze had een meeting hier. Ze zuchtte en keek om zich heen. Andrew Levathian leunde naar voren en fluisterde wat in haar oor. Chelsea Lingersheen, Lord* of the House of Lingersheen, knikte.
"Nog vijf minuten, dan gaan we" zei de Lady-in-disguise-as-Lord. De zwart-harige butler knikte voordat hij weer recht op ging staan. Chelsea gaf de thee een vuile blik, en verlangde hevig naar koffie.

* Chelsea Lingersheen staat bekend als de jonge Lord, niet als een Lady, voor doeltreffendheid.

"Grutjes.." Mompelde Alex. "Maria.. zijn we er bijna? Ik vrees namelijk dat we te laat zullen komen." "Maria knikte met een moeilijk gezicht. "Ik vrees dat we al te laat zijn My Lady. Maar geen zorgen, we zijn er zo." Een minuutje later kwamen ze aan bij de club. Alex ging snel, maar niet rennend, want dat was unladylike, naar binnen. Ze zag Chelsea en ging naar haar toe. "Ah, good day, Lord Lingersheen." Zei ze en ze ging zitten. "Ik vreesde dat je al weg zou zijn.. maar gelukkig zat ik fout."

"Ik stond op het punt om" zei Chelsea koeltjes terwijl ze het kopje met een 'klink' neerzette. "Waar wilde je me over spreken?" The House of Lingersheen handelde vooral in houtwerk, en had daar een grote industrie in. Als 'bijbaantje' was de young Lady Lingersheen the Queen's Viper. Andrew keek Maria veelbetekend aan, alsof hij wou zeggen; 'Een echte Lady komt niet te laat.'

Maria keek niet naar Andrew, maar zag hem vanuit haar ooghoeken kijken. "Het is onbeleefd om 'mensen' aan te staren." dacht ze. (Ja, want als je iemand 'aankijkt' en diegene kijkt niet terug, dan ben je aan het staren!)

(Oke.. ik ga nog editen, dan gaat dit weg, I swear, maar ik weet momenteel niet waarom ik Chelsea Lingersheen wil spreken...)

(Laat Alex kinderspeelgoed prduceren...of schepen!)

(That's a great idea! Houtwerk... is dat hout dat zeg maar al tot iets vermaakt is of gewoon.. bruikbaar hout. Want anders kan ik je hout voor mn schepen usen.)

(Allebei?)

(I is confused, anyone care to 'xplain? )

"Ik wil graag experimenteren met nieuwe houtsoorten voor mijn schepen. En ik heb vernomen dat jij degene bent, waarmee ik daarvoor contact moet zoeken." Zei Alex. Alexandra Eagan was pas 13, maar door het vroege overlijden van haar vader en het ontbreken van andere (geschikte/bekende) familie, was ze nu al de baas van Eagan Company. Ook zij had een 'bijbaantje'.

(We zijn opnieuw begonnen, voor Alex. Maar voor dat hij aan het 2e seizoen begint, en hij mee kan doen, laten wij Alex en Chelsea ff bonden.)

Chelsea knikte terwijl ze nadacht. "Wat voor houtsoorten bent u naar op zoek, miss Eagan?" vroeg ze terwijl ze even op haar zakhorloge keek. Ze wilde graag verder, wetend dat er iets was wat ze vandaag het liefst af zou willen maken.

"Ik ben op zoek naar Essen en Eiken hout. O en hout van de Russische Larix." Zei Alex.

"Essen en eiken hebben we nog in voorraad" zei Chelsea. "Andrew, hebben we nog Russische Larix?"
"Nee, m'lord" zei Andrew hoofdschuddend. "Dat komt pas over twee weken weer binnen."
"Twee weken dus" zei Chelsea. "Kunt U zo lang wachten, miss?"

"Ja, dat kan ik." Zei Alex. "Ik heb de Larix toch later nodig dan de andere houtsoorten."

"Dat is dan geregeld" zei Chelsea terwijl ze opstond. Er was een bepaalde informant die ze even moest onderuithalen en informatie uit hem halen.

"Nou, dan spreken wij elkaar later." Zei Alex. Ze stond op en stak haar hand uit naar Chelsea. "Tot ziens."

"Tot ziens" zei Chelsea voordat ze zich snel naar haar koets haastte. Andrew volgde haar te voet, en opende de deur voor haar. Ze klom er in en de koets zette zich al snel in beweging. Chelsea gespte een sabre aan haar riem, puur omdat ze er dan dreigender uit zag.

"Maria." Zei Alex. "Yes, My Lady?" "Weet je de locatie van onze informant?" Ze zei dit bijna onhoorbaar. Maria knikte. "Oke." Zei Alex. "Laten we gaan." Ze gingen er vandoor.

Chelsea keek verveeld uit het raam. Ze had een kinderlijk gezicht met groene ogen en kort, golvend bruin haar. Ze kwamen aan en Chelsea bleef in de koets zitten, een oog houdend op de deur. Zodra haar informant naar buiten kwam, zou ze hem grijpen.

Alex zat om de hoek, en keek aandachtig uit het raam. Ze zocht de straat af naar haar informant.

"Wat staat er morgen op het schema, Andrew?" vroeg de jonge Lady terwijl ze verveeld uit het raam staarde. Ze was weinig geduldig en had eigenlijk geen zin om te wachten.

Een tijdje later spotte Alex de informant. Ze ging er, behoedzaam, op af.

Chelsea zag eindelijk de informant en stormde naar buiten, met Andrew zuchtend op de hielen. Hij vroeg zich af waarom hij dit eigenlijk deed?

Alex bereikte de informant, met Maria aan haar zijde.

Chelsea tackelde de informant. Andrew glimlachte flauwtjes naar Maria.

Maria trok een mondhoek op en vormde een klein lachje. "Wie is er nu unladylike.." Dacht ze. Maar echt erg vond ze het niet.

Alex keek verbaasd naar Chelsea. "Pardon.. Waar ben jij nou weer mee bezig?" Vroeg ze.